Affirmatie van de Maand november 2013
Published: Sun, 11/17/13
Lieve ,
Hier is jouw Affirmatie van de Maand november (met mijn excuses voor de vertraging):
Ik kan op eigen benen staan. Ik sta op eigen benen.
Aanvullende affirmatie:
Ik laat mijn behoefte aan hulp nu los en verheug me er op met anderen grootsheid te creëren.
Let op: past deze affirmatie niet bij jou? Ga dan naar het eind van het artikel en gebruik de affirmaties daar.
, een maand geleden liep ik de Halve Marathon van Amsterdam. Ik had er hard voor getraind, en ik kreeg een geweldige beloning: een grandioos gevoel van triomf, verrukking en emotie.
Een paar weken later ijlt de prestatie nog na in mijn wezen. Want deze week realiseerde ik me ineens dat ondanks aanmoediging, ondanks dat iemand in mij geloofde, ondanks hulp bij de trainingen, ikzelf - of om preciezer te zijn: mijn benen - de afstand had afgelegd, het parcours had gerend, de prestatie had geleverd.
Ik, met mijn eigen benen. En ineens drong het tot me door: ik kan op eigen benen staan. De prestatie van het rennen van de halve marathon is een metafoor voor mijn eigen leven: ik ben wel degelijk in staat om op eigen benen te staan. De behoefte die ik tot deze week voelde, de behoefte om geholpen te worden, de behoefte om gesteund te worden, de behoefte om me niet alleen te voelen... die behoefte viel op magische wijze van me af. Een behoefte overigens, die - zeer paradoxaal - lijnrecht tegenover mijn trots stond om niemand om hulp te vragen, om alles alleen te willen doen, om niet te laten merken dat ik bang was dat ik het niet alleen kon. Maar ineens was me niet alleen helder dat die behoefte en die trots slechts uitingen van mijn ego waren, maar vooral dat waarlijk op eigen benen staan helemaal niet betekent dat je geen hulp hoeft te accepteren, dat je alles alleen moet doen of dat je niet zou kunnen samenwerken.
Sterker nog, wanneer je echt op eigen benen staat, zonder de behoefte om geholpen en gesteund te worden, dan pas kun je waarlijk, vanuit onafhankelijkheid samenwerken. Wanneer je op eigen benen staat ontdek je dat je alle kracht uit jezelf kunt halen, zonder die van anderen te vragen, eisen, of bedelen.
Dan ben je niet alleen maar bezig om elkaar te helpen overleven.
Dan ben je samen in staat om grotere hoogten te bereiken dan je ooit alleen had kunnen doen, of zelfs bedenken.
Ik had de halve marathon nooit alleen kunnen rennen: mijn rencoach, die in mij geloofde voordat ik het zelf deed, de mensen met wie ik trainde, en mijn familie en vrienden langs het parcours hielpen en steunden mij elk op hun eigen wijze. Maar ik rende de halve marathon alleen op mijn eigen benen: er was niemand die mij droeg. Die combinatie bracht mij tot een voor mij fenomenale prestatie die ik nooit eerder voor mogelijk had gehouden.
En zo is het ook in het 'echte' leven: wanneer je denkt dat je de hulp van anderen nodig hebt om te overleven, om je op te lappen, om je gelukkig te voelen zelfs, geef je niet alleen de autonomie van jouw leven uit handen - je ontneemt jezelf de mogelijkheid om samen met anderen een intenser, grootser en grandioser leven te creëren dan je ooit voor mogelijk had gehouden.
======================================
Pasten de affirmaties niet bij jou? Lees dan bovenstaand artikel met iemand anders in gedachten: iemand aan wie jij veel hulp geeft, die jij steunt, en die misschien zelfs op te lijkt te leunen. Werk vervolgens deze maand met deze affirmaties:
Iedereen kan op eigen benen staan.
Aanvullende affirmatie:
Ik laat mijn behoefte om te helpen nu los en verheug me er op met anderen grootsheid te creëren.
Visualisatie bij deze affirmaties: Zie jezelf op eigen benen staan. Zie je zelf samen met anderen grootse dingen creëren. Adem in, spreek de affirmatie uit, en adem weer uit.
Malkola
Caspar schrok wakker. Wat was dat? Help, een hand op zijn borst. Wie... help! Net toen hij wilde schreeuwen, verschoof de hand naar zijn mond. 'Rustig maar. Niks aan de hand,' zei een stem.
Het duurde even voordat Caspar besefte dat het Malkola was die hem wakker had gemaakt. 'Schrik niet van mijn gezicht.' Ze hield een lantaarn omhoog. Ondanks haar waarschuwing slaakte Caspar een kreet toen hij Malkola zag. Haar gezicht was witgemaakt met meel en om haar ogen zaten dikke zwarte strepen. Daardoor waren ze als grote kolen in de sneeuw.
'Kom, sta op, was je hele lichaam goed maar zonder zeep. Raak het paard niet aan.'
'Waarom?'
'Gewoon doen wat ik zeg. Ik zie je buiten.' Malkola wees op de emmer water naast het hooi, liet de lantaarn staan en liep de schuur uit.
Caspar besloot niet na te denken over de reden van dit vreemde gedoe. Al hield hij er niet van om 's nachts gewekt te worden, hij was nieuwsgierig naar wat er te gebeuren stond. En dus stopte hij het washandje in het koude water en waste zich, rillend en mopperend.
Buiten stond Malkola. Ze had haar laarzen en leren jas aan. In de ene hand droeg ze een brandende lantaarn en in de andere een dichtgebonden geitenleren zak en een stevige stok. Aan haar riem hing een mes en op haar hoofd stond een puntmuts. 'Neem jouw lantaarn en die andere daar ook mee,' wees ze, 'en loop achter me aan.'
'En Allay?' vroeg Caspar.
'Die slaapt. Zoals alle fatsoenlijke mensen.' Malkola lachte weer eens om haar eigen grapje. Ze doofde de lantaarns van Caspar, hield die van haar voor zich uit en liep met flinke stappen tussen de bomen door. Als hij niet in het donker wilde achterblijven, zat er voor Caspar niets anders op dan haar te volgen.
Even later liepen ze naast elkaar op het pad langs de rand van het woud. Niet in de richting van het dorp, maar de andere kant op. Hier was Caspar nog nooit geweest. 'Nu zou ik toch wel eens willen weten wat we gaan doen,' zei hij.
Caspar schrok wakker. Wat was dat? Help, een hand op zijn borst. Wie... help! Net toen hij wilde schreeuwen, verschoof de hand naar zijn mond. 'Rustig maar. Niks aan de hand,' zei een stem.
Het duurde even voordat Caspar besefte dat het Malkola was die hem wakker had gemaakt. 'Schrik niet van mijn gezicht.' Ze hield een lantaarn omhoog. Ondanks haar waarschuwing slaakte Caspar een kreet toen hij Malkola zag. Haar gezicht was witgemaakt met meel en om haar ogen zaten dikke zwarte strepen. Daardoor waren ze als grote kolen in de sneeuw.
'Kom, sta op, was je hele lichaam goed maar zonder zeep. Raak het paard niet aan.'
'Waarom?'
'Gewoon doen wat ik zeg. Ik zie je buiten.' Malkola wees op de emmer water naast het hooi, liet de lantaarn staan en liep de schuur uit.
Caspar besloot niet na te denken over de reden van dit vreemde gedoe. Al hield hij er niet van om 's nachts gewekt te worden, hij was nieuwsgierig naar wat er te gebeuren stond. En dus stopte hij het washandje in het koude water en waste zich, rillend en mopperend.
Buiten stond Malkola. Ze had haar laarzen en leren jas aan. In de ene hand droeg ze een brandende lantaarn en in de andere een dichtgebonden geitenleren zak en een stevige stok. Aan haar riem hing een mes en op haar hoofd stond een puntmuts. 'Neem jouw lantaarn en die andere daar ook mee,' wees ze, 'en loop achter me aan.'
'En Allay?' vroeg Caspar.
'Die slaapt. Zoals alle fatsoenlijke mensen.' Malkola lachte weer eens om haar eigen grapje. Ze doofde de lantaarns van Caspar, hield die van haar voor zich uit en liep met flinke stappen tussen de bomen door. Als hij niet in het donker wilde achterblijven, zat er voor Caspar niets anders op dan haar te volgen.
Even later liepen ze naast elkaar op het pad langs de rand van het woud. Niet in de richting van het dorp, maar de andere kant op. Hier was Caspar nog nooit geweest. 'Nu zou ik toch wel eens willen weten wat we gaan doen,' zei hij.
Verder lezen? Klik hier: http://www.avonturenvancaspar.nl
, hoe breng je de affirmatie van deze maand nou in de praktijk? Stel je buurman voor om samen een mooie tuin te creëren, in plaats van hem vanuit onvermogen om hulp te vragen. Vraag je kinderen om samen met jou een gezellige huiskamer te creëren, in plaats van hen te commanderen hun troep op te ruimen. Vraag je collega om samen met je te brainstormen om dat ene probleem op te lossen, in plaats van er steeds maar weer over te zeuren. Enzovoort. Ik wens je veel plezier bij het samen creëren!
Tot volgende maand, met warme groet,
Edith Hagenaar
P.S. Bovenstaande tekst komt uit het boek Het geheim van Malkola. Een spannend verhaal, doorspekt met humor, en vooral vol met heldere, wijze, ondubbelzinnige lessen.
Zoals de zeven dingen die nodig zijn om te genezen, waarom het belangrijk is te weten dat je van soep geen pannenkoeken kunt maken, hoe je meer innelijke kracht opbouwt en... het geheim van omgaan met meisjes. Een zinderend boek dat je onmiddellijk meeneemt in de bijzondere wereld van Caspar, voor kinderen van alle leeftijden! Bestel nu op http://www.avonturenvancaspar.nl
P.P.S. Het meest inspirerende warenhuis voor Sinterklaas vind je op http://www.sunshineforthesoul.nl
P.P.S. Stuur deze email gerust door naar vrienden of bekenden - wel graag in zijn geheel met mijn naam en alle links!
Aanmelden voor de Affirmatie van de Maand kun je doen op http://www.affirmatie.nl - het kost helemaal niets.
Op zoek naar een lekker boek of een inspirerende film of cd? Kijk eens op
boeken * spellen * films * audio's * orakelkaarten
Onze affirmatieproducten vind je hier: http://www.palaysia.com/affirmatie/affirmatie.html
en meer over intuïtie vind je hier: http://www.volgjeintuitie.nl.
Stenen vind je op http://www.stenenvertellen.nl.
Zeg de affirmatie(s) nu meteen een keer of
20 op, en herhaal 'm iedere morgen 10 keer. Als je tijdens het opzeggen
met je ogen de vorm van een lemniscaat (het oneindig-teken, oftewel een
liggende 8) maakt, integreer je de affirmatie diep in je bewustzijn.
Zit je vaak in het openbaar vervoer of in de file? Gebruik het als een
prachtig moment om je affirmaties te herhalen!
© Copyright teksten: Edith Hagenaar
© Copyright tekening wolf: Christa van Kan