, de afgelopen weken leek het wel alsof ik nergens aan toe kon komen - zowel mijn vriend als mijn zoon belandden in het ziekenhuis
(gelukkig achteraf niets ernstigs), de hond was steeds aan het overgeven en mijn dochters moesten naar tandartsen en oogartsen.
In mij begon er langzaam maar zeker iets te borrelen dat mijn vertrouwen begon aan te tasten. In mij
begon langzaam maar zeker een gevoel van onmacht de overhand te krijgen. In mij kwam een oude overtuiging naar boven die ik wel degelijk herkende, maar waar ik me niet bewust van was: er gebeurt altijd wel iets waardoor ik niet kan werken, ik kan nooit eens lekker doorwerken, mijn pad ligt vol blokkades.
Ik voelde me een slachtoffer van de situatie, niet in staat om iets te doen aan deze lawine van blokkades die op me af kwam. Begrijp me goed, als moeder en partner was ik kalm en liefdevol en zorgzaam en het bracht me vreugde om er voor mijn geliefden te zijn. En dat wil ik ook: ik wil een fijne, warme, zorgzame en liefdevolle moeder en partner zijn. En heb ik het niet geweldig voor elkaar, dat ik doordat
ik een eigen bedrijf heb dat ook daadwerkelijk kan doen!
Dus, vroeg ik me af, zijn het eigenlijk wel blokkades die ik hier op mijn pad vind? Of zijn het gelegenheden om een geweldige moeder en partner te zijn?
