Lieve ,
De affirmatie van deze maand over de energie en inspiratie die dansen geeft leverde veel reacties op. Eén van de leukste was van Antje die zonder dat ze het wist antwoord gaf op mijn vraag...
Zoals altijd was ik de afgelopen tijd met de affirmatie bezig. Ik herinnerde me hoe ik als kind droomde van een danscarrière, maar altijd te horen kreeg dat mijn lichaam niet
geschikt was. Pas veel later, toen ik ontdekte dat ik niet tegen gluten kon, veranderde mijn lichaam volkomen en was ik zelfs in staat een marathon te rennen. Maar, bedacht ik me, het is te laat voor een danscarrière. En eigenlijk werd ik daar best een beetje verdrietig over.
Verdrietig
Soms is het zo dat een affirmatie je verdrietig maakt. Dat betekent dat de affirmatie iets in je
oproept, een herinnering, een overtuiging, een gedachte - al dan niet bewust - die geheeld wil worden.
Het is nooit goed om ijzerenheinig met een affirmatie door te gaan, wanneer die je verdrietig maakt. Maar dat betekent niet dat je de affirmatie moet opgeven: het betekent dat je uitgenodigd wordt om eens rustig met jezelf te zitten (of juist in de natuur te wandelen) en te onderzoeken wat het is
rondom de affirmatie dat je pijn doet.
Ik ontdekte dat het niet zozeer de droom was die niet uitgekomen was die mij pijn deed, maar het feit dat men dacht dat mijn lichaam niet goed genoeg was. Of beter gezegd: het feit dat ik dat gelóófde. Inmiddels, mede door affirmaties, hou ik onmetelijk veel van mijn lijf en weet ik dat het goed genoeg is. Ik vergaf mezelf, en alle anderen, voor hoe dit gelopen is in mijn leven. En stiekem
verheugde ik me erop om toch een keer op een podium door het leven te kunnen dansen - ook al zou dat misschien nooit gebeuren.
En toen las ik de e-mail van Antje:
"Gewoonlijk reageer ik niet, maar vandaag had er geen mooiere en toepasselijkere affirmatie binnen kunnen komen. Ik ga zo meteen naar mijn dansstudio om mijn eerste dansles daar te geven (en dat op mijn 53e; ik had het niet meer durven hopen)."
Wat een geweldig bewijs dat alles mogelijk is! Ik voelde meteen een sprankeling door mijn lijf gaan. Stel dat...
En dat is wat ik altijd aan mensen meegeef als ze moeite hebben met een affirmatie: stel dat het wel zo was, hoe zou je je dan voelen?
En focus je daarop, op dat
goede gevoel - ook al zou het nooit gebeuren. Maar stel dat... :-)
Hier nog een keer de affirmaties van deze maand: