Lieve , hoe heerlijk is het wanneer je ergens komt waar je je volledig welkom voelt, waar de anderen het
jou naar de zin maken en er alles aan doen om jou het gevoel te geven onderdeel van de groep te zijn. Hoe heerlijk is het wanneer in een groep iedereen jou waardeert, en je het gevoel geeft blij te zijn dat je er bent. Hoe heerlijk is het je verbonden te voelen met de groep – of dat nu is je sportteam, je collega's op het werk, je familie, je buurt, je vereniging, of je land.
Het is heerlijk om die verbinding te voelen – want op het moment dat je niet langer afscheiding ervaart, ben je niet langer incongruent met de Bron: je bent verzoend met de Bron, je bent op één lijn met de Bron, je bent afgestemd op de Bron. En dat is een heerlijk, verrukkelijk gevoel.
En soms gebeuren dat soort momenten spontaan. Ik heb dat bijvoorbeeld als het Nederlandse elftal moet spelen, en iedereen uitgelaten en ontspannen door de stad loopt in zijn oranje outfit. Zonder dat ik er iets voor hoef te doen voel ik dan die verbinding – ik ben tenslotte Nederlands, een meisje van
oranje.
Maar… dit is bedrieglijk. Omdat we soms zomaar, zonder dat we er bewust iets voor hoeven te doen, die verbinding voelen, denken we dat we andere mensen of bepaalde omstandigheden nodig hebben om die verbinding te
voelen.
Dat maakt ons tot een speelbal van omstandigheden. En wanneer we geloven dat wij een speelbal van omstandigheden zijn, voelen we ons machteloos.
Hoeveel zoeter, heerlijker en machtiger is het niet om je in een situatie van óngunstige omstandigheden verbonden te voelen!
En dat is precies wat je voelt, wanneer je je bovenstaande eerste affirmatie hebt eigen gemaakt. Wanneer je weet dat verbinding jouw natuurlijke staat is, weet je dat wanneer je je niet verbonden voelt jijzelf degene bent die jouzelf uit jouw natuurlijke staat heeft gehaald. En dat jij dus ook degene bent – de enige – die jou
weer terug kan brengen naar die staat van verbinding.
Daar is niemand anders voor nodig.
