'Pruttel... pruttel,' deed mijn auto. En toen deed 'ie niets meer. Midden op de weg. Een traan biggelde over mijn wang – dankzij gedachten als 'Waarom gebeurt mij dit' en 'Niemand helpt mij' en 'Ik zou een nieuwe auto moeten hebben maar kan het niet betalen' en 'Ik kan me niet veroorloven een uur – in de kou – op de Wegenwacht te wachten' en 'Ik voel me onveilig'.
Dat duurde misschien 2 of 3 seconden. Toen verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Want mijn hoogstpersoonlijke coach, degene die er altijd is als ik haar nodig heb, degene die mij overal doorheen sleept, was wakker geworden: al die affirmaties die ik al jarenlang in mijn hoofd stamp kwamen als een stortvloed naar boven, en ik voelde me meteen goed, veilig, ontspannen, kalm en vol vertrouwen:
Alles in mijn leven is altijd goed aan het komen.
Alles in mijn leven gebeurt voor mijn bevrijding, mijn groei en mijn geluk.
Het Universum zorgt voor mij.
Ik ben veilig.
Alles is perfect, dus dit heeft uiteindelijk een positieve reden.
Ik stapte uit de auto, belde de Wegenwacht,
pakte een deken en ging in de berm zitten. Omdat de batterij van mijn telefoon bijna op was en het te koud was om te schrijven, had ik niets omhanden dan mijn denken. Dus was doe je dan? Affirmaties stampen natuurlijk. Ik dacht na over een onderwerp, iets wat ik wilde, maakte er een affirmatie voor, en herhaalde de affirmatie: 'Ik heb een betrouwbare auto,' bijvoorbeeld.
In de anderhalf
uur dat ik daar zat, passeerden diverse onderwerpen de revue. Zo ook de wens om een 'lucky break': iets wat je schijnbaar niet in de hand hebt, maar dat heel veel positieve impact heeft. Een beroemdheid bijvoorbeeld, die zegt dat mijn boek haar leven heeft veranderd. Ik ontdekte een interessante overtuiging bij mezelf: 'Zoiets gebeurt mij toch niet, ik moet overal hard voor werken.' Dus ja, ook daar maakte ik een passende affirmatie bij:
Een lucky break gebeurt ook mij, ik mag de geschenken van het Universum ontvangen.
Toen ik voelde dat die affirmatie goed in mijn hoofd zat, ging ik weer door met een ander onderwerp, waaronder: 'Mijn lichaam houdt zichzelf warm!' :-) Zo was ik
bijna anderhalf uur bezig. En toen kwam de Wegenwacht. De vriendelijke meneer maakte mijn auto, ik reed naar huis, en ging door met alle dagelijkse werkzaamheden.
Een paar dagen later kreeg ik een mailtje. Ik las de titel, en mijn hart begon te kloppen: Nominatie. Ik opende de e-mail en daar was hij, zomaar uit het niets: een lucky break.
En niet zomaar één, dit was dieper, heftiger en emotioneler dan dat: mijn boek, De Tien Heilige Geboden, is genomineerd voor Boek van het Jaar door tijdschrift Paravisie. Het was alsof er vuurwerk in mijn lijf afging, en gevoelens van erkenning, dankbaarheid, ontlading, jubelen en vreugde strijdden om voorrang.
Had het Universum de autopech in scène gezet, zodat ik mijn
negatieve overtuigingen rondom dit onderwerp zou opruimen? Heeft het feit dat mijn negatieve overtuigingen over 'het niet cadeau krijgen' en dat 'ik toch nooit zoiets meemaak' waren gewist en vervangen door positieve overtuigingen er voor gezorgd dat ik deze lucky break kreeg?
Ik weet mijn antwoord. Maar ik nodig jou uit om vooral voor jezelf een antwoord te vinden, door
actief aan de slag te gaan met affirmaties op de gebieden die belangrijk zijn voor jou, maar waar je nog weerstand en negatieve overtuigingen op hebt.
